Als je partner is vreemdgegaan en je gaat samen verder, dan leidt dat in veel gevallen tot gesprekken die eindigen boosheid en ruzie. Hoe ga je daar op een goede manier mee om? Daarover gaat deze blog.
“Ik uhm…” Meer woorden kreeg ze er niet uit voor hij haar in de rede viel. “Ik heb bewijs dat wat je zegt niet klopt!” Met wanhoop in haar ogen keek ze me aan. “Bewijs ?!?” “Jazeker, je chat stiekem met hem en denkt dat ik het niet door hebt! En dan snel je telefoon leeghalen!” “Hoezo bewijs?” Aanklager en verdediger!
Wanneer stellen SAMEN verder willen nadat een van beiden is vreemdgegaan, komen ze vaak in dergelijke gesprekken terecht. Gesprekken die over het algemeen tot niets leiden dan alleen maar meer verwijdering. De bedrogen partner schiet in een controlerende en aanklagende rol en de partner die vreemd is gegaan, schiet in de verdediging.
Allemaal heel begrijpelijk. Je bent in je vertrouwen gekwetst. Dat doet zeer en nu ben je bang. Bang dat het nog een keer gebeurt. Bang dat je partner niet eerlijk is en de boel bedriegt. Bang dat je alsnog ingewisseld wordt. Maar in plaats van deze angst te voelen en met je partner te bespreken, gaan veel mensen de angst te lijf door controle. Elke stap van de ander wordt met argusogen bekeken en de gangen van de ander worden (vaak stiekem) gecontroleerd. De mail wordt doorgespit, de telefoon bekeken, de tas door geneusd. Begrijpelijk, want je bent bang, maar het is ook vernietigend.
Want het paradoxale gebeurt. Hoe meer je controleert, hoe banger je wordt. Ga maar na. Als je niets vindt, dan heb je geen zekerheid. Vind je wel iets, dan wordt je vermoeden bevestigd. Maar klopt je vermoeden en dat wat je vindt wel? Mensen die bedrogen worden, nemen bijna altijd de rol van Sherlock Holmes aan. Ze worden de detective. En elk bewijs, maar ook gebrek aan bewijs, wordt de ander voor de voeten gegooid. Sherlock wordt ook nog eens de openbaar aanklager.
Als degene die vreemd is gegaan kun je niet veel anders dan jezelf verdedigen. Maar wat je ook aandraagt, rust brengt het niet. Veel mensen schieten in de rol van advocaat en proberen uit alle macht zichzelf te verdedigen. Maar hoe meer verdediging hoe minder begrip! En logisch ook. Als je eerst loog, waarom zou de ander je nu wel geloven? Veel mensen switchen daarna weer van rol. Van advocaat worden ze ook aanklager en gaan in de aanval. Een patroon van over en weer beschuldigen is het resultaat. Wanneer je het leest klinkt het gek, maar bijna alle stellen die ik begeleid heb in herstel na vreemdgaan, kwamen in dit patroon terecht.
Hoe kun je van deze gesprekken dan toch iets waardevols maken? Want er moet gepraat worden! Daarvoor zijn een aantal stelregels:
1. Stop met controleren (Sherlock)
2. Stop met verwijten en aanklagen
3. Deel in plaats daarvan je angst en onzekerheid: “toen je zo laat thuis was, was ik bang dat…”
4. Stop met jezelf verdedigen (stap uit de advocaatrol). Je kunt jezelf toch niet verdedigen.
5. Probeer in plaats van je te verdedigen de angst en onzekerheid van de ander te begrijpen en zeg daar iets over:
“volgens mij was je weer bang dat ik je toch in de steek ga laten toen ik zo laat thuis was.”
6. Begrip, begrip, begrip. Over en weer voor angst en gekwetstheid.
Zit je met elkaar in deze strijd? Help je stellen in deze strijd? Speciaal voor jullie schreef ik het online-programma SAMEN. Deze kun je samen of met hulp van een therapeut van ons volgen.
