Wanneer een tornado je leven treft dan ben je in shock. Een enorme crisis treft je leven. En je staat erbij te kijken en het is net alsof je in een foute film zit. Alsof jij het niet bent die dit overkomt. En dan heb je de tijd nodig om dit te verwerken.
Als vreemdgaan je leven treft dan gebeurt hetzelfde. Je relatie komt onherroepelijk in een crisis terecht en alles ligt in puin. En waar begin je dan met elkaar? Je hebt tijd nodig om je te beseffen wat je is overkomen en om het een beetje een plekje te geven.
Afgelopen jaar heb ik heel veel stellen gelopen met een dergelijke crisis en mijn stelling is dan ook altijd. Als een tornado je leven treft is het eerst belangrijk dat je gaat stilstaan. Stilstaan: de schade overziet, de mogelijkheden overweegt en van daaruit gaat kijken wat is er nu nodig?
Kan een relatie herstellen als een van beiden is vreemdgegaan?
Van al die stellen die ik geholpen heb, heb ik het volgende gezien. Een van de belangrijkste vragen die stellen hebben is: Kan een relatie herstellen als een van beiden is vreemdgegaan? En het antwoord is hierop volmondig JA. Een relatie kan zich herstellen, en ik heb heel veel voorbeelden gezien van relaties die zich herstellen. Als je samen door het herstel heen gaat en als je de juiste lessen trekt uit het vreemdgaan dan kan een relatie zich zelfs verdiepen!
Hoe ga je om met al die emoties en de pijn die er in de crisis is?
Een andere vraag die stellen hebben is: Hoe ga je om met al die emoties en de pijn die er in de crisis is? Mijn antwoord daarop is dat heftige emoties erbij horen. Het probleem is niet die heftige emoties. Het probleem is dat mensen in die crisis de neiging hebben hele grote beslissingen te nemen. Zo nam een vrouw die bedrogen was door haar vriend publieke wraak op haar vriend door hem op zijn werk met videobeelden te confronteren. En ik snap die reactie. Je bent heel erg boos. Maar het is ook vernietigd want hij wordt te schande gezet voor zijn collega’s. Het is dus van belang om juist in een crisis geen grote beslissingen te nemen en juist de pijn onder ogen te komen. En een taxatie te maken van de schade en ook te kijken wat er mogelijk is.
Wie moeten we nou op de hoogte brengen van de crisis?
Nog een andere vraag die mensen hebben is: Wie moeten we nou op de hoogte brengen van de crisis? Wie moeten we vertellen over waar wij doorheen gaan? Een principe is dat als je leven in puin ligt dan heb je houvast nodig. Mensen die je steunen. Het is daarom ook heel belangrijk dat je in een crisis minimaal een andere persoon betrekt die je steunt. Maar te veel mensen betrekken is een risico, want voor je het weet krijg je twee kampen. Dat heb ik heel vaak gezien. Kampen die lijnrecht tegenover elkaar staan. En als je dan weer naar elkaar toegroeit, dan krijg je last van die kampen. Ik heb vaak gezien dat mensen dan verder willen met z’n tweeën, maar dan zijn de mensen die ze betrokken hebben nog steeds boos. Die snappen dan niet welke stap je zet.
Wil je me vergeven?
De vraag die dan omhoog komt is: Moet ik de ander vergeven? Wat mij is opgevallen is de vraag: Wil je me vergeven? Dat is de vraag die het snelste in een crisis gesteld wordt. En dat die vraag ook nog eens heel vaak met een JA beantwoord wordt. Het lastige is dat herstellen van een crisis als deze tijd kost en dat dat alleen maar kan door emoties te uiten. Als je dan te snel JA zegt op de vraag: Wil je me vergeven? Dan gaat dat later tegen je werken. Ik zie persoonlijk vergeven niet als een daad op zich, maar als een proces waarin je samen praat over de pijn en het verdriet. Ik zou dan ook zeggen: ‘vergeven is niet perse een daad maar een gevolg van dit proces. Zeg niet te snel JA op vergeven.’ En dwing de ander ook niet te snel om te vergeven.
Welke details moeten er gedeeld worden?
Nog een vraag die altijd naar voren komt is: Welke details moeten er gedeeld worden? Ook daar zijn er twee uitersten. Er zijn mensen die alles willen weten en er zijn mensen die niets willen weten. Mijn principe is dat op hoofdlijnen echt wel alles gedeeld moet worden. Maar dat je moet oppassen met details. Want voor je het weet heb je als bedrogene een film in je hoofd die je er niet meer uit krijgt. Te weinig vertellen is ook een risico. Je loopt dan namelijk een risico dat er altijd nog een lijk uit de kast kan komen. En ook dat heb ik vaak gezien. Mensen die al heel ver waren in het proces en dan komt er toch nog een gebeurtenis uit de kast. Dan was het vertrouwen weer weg.
Wanneer een tornado je leven treft moet je de tijd nemen om de schade op te nemen en de eerste stappen naar herstel te kunnen zetten. In het wilde weg opruimen, afbreken en bij de pakkenier gaan zitten is dan niet helpend. Het is wel begrijpend want je wilt dan iets gaan doen en je voelt je zo machteloos. Maar wat belangrijk is is dat de schade getaxeerd moeten worden en dat er rust moet komen in de crisis.
Om stellen daarbij te helpen heb ik een online programma ontwikkeld genaamd SAMEN. De eerste module van dat online programma heet Stilstaan. In Stilstaan behandel ik alle vragen die mensen in deze fase tegen kunnen komen. Het helpt je om in de crisis om je heen te kijken en de goede taxatie te maken en de goede stappen te zetten. Je bouwt aan een steunrelatie met andere. Je inventariseert de grootste vragen die er zijn. Je ruimt de grootste troep op. En aan het eind van die module weet je ook hoe je rust moet creëren in die crisis.
SAMEN VIDEO CURSUS AANSCHAFFEN
Groet,
Ferdinand Bijzet
Relatietherapeut, gestaltetherapeut
